Urlop 14-dniowy – zmiana stanowiska Państwowej Inspekcji Pracy

W ostatnim czasie na łamach prasy pojawiła się informacja o zmianie podejścia Państwowej Inspekcji Pracy odnośnie sankcji na jakie narażony jest pracodawca, którego pracownicy nie wykorzystują co najmniej 14-dniowego urlopu wypoczynkowego w danym roku.

Na czym polega zmiana?

Zgodnie z artykułem 162 Kodeksu Pracy (KP):

Na wniosek pracownika urlop może być podzielony na części. W takim jednak przypadku co najmniej jedna część wypoczynku powinna trwać nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Do dni tych zaliczane są zarówno dni pracy jak i inne dni wolne dla pracownika. Z uwagi na to, że celem urlopu jest regeneracja sił, a jego zbyt duży podział i rozdrobnienie uniemożliwia osiągnięcie tego założenia, zdaniem Inspekcji pracownik w każdym roku zobowiązany jest wykorzystać co najmniej 14-dniowy urlop wypoczynkowy. Brak realizacji tego wymogu było dotychczas traktowane przez inspektorów jako wykroczenie przeciwko prawom pracownika, które narażało pracodawcę na karę grzywny zgodnie z art. 282 § 1 pkt 2 KP:

Kto wbrew obowiązkowi nie udziela przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego lub bezpodstawnie obniża wymiar tego urlopu podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł

W sierpniu tego roku na łamach m.in. Dziennika Gazety Prawnej zostało opublikowane nowe stanowisko Głównego Inspektoratu Pracy zgodnie z którym nieudzielenie pracownikowi 14-dniowego urlopu jest wprawdzie sprzeczne z art. 162 KP jednakże nie jest już traktowane jako wykroczenie. W dokumencie czytamy m.in.:

„(…)wykroczenie z art. 282 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy stanowi nieudzielenie przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego lub bezpodstawne obniżenie wymiaru tego urlopu. Podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w literaturze prawniczej i akceptowanym przez Państwową Inspekcję Pracy nadmierne rozdrobnienie urlopu udzielanego na wniosek pracownika nie stanowi wykroczenia przeciwko jego prawom, jest jednak sprzeczne z treścią art. 162 Kodeksu pracy, który wprost wskazuje, iż co najmniej jedna część wypoczynku powinna trwać nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Podsumowując, nieudzielenie pracownikowi co najmniej jednej części wypoczynku obejmującej co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych nie stanowi wykroczenia przeciwko prawom pracownika.”

Zmianę podejścia Inspekcji należy przyjąć pozytywnie, ponieważ w praktyce bardzo często pracodawcom trudno było realizować ten wymóg, szczególnie kiedy wykorzystaniem urlopu w dłuższym wymiarze nie był zainteresowany sam pracownik. 

Katarzyna Błażejewska